اخبار اقتصادی
اخبار بورس

روابط عمومی

چرا تشریفات مهم است

formality
انسان از روزی که خلق شد و خود را شناخت با ارتباط عجین شد. با خود، با خدا و با دیگران. ابتدا نحوه رفتار با خدا و دیگران و حتی با خود را نمی دانست و در این راستا گاه دچار اشتباه می شد، اشتباهاتی که بعضا زندگی او را دگرگون یا ویران می ساخت. پس به فکر راه و روش انجام درست ارتباط افتاد. در این میان پیامبران و مصلحان به کمک آمدند و آداب کارها را به انسان آموختند که کیفیت زندگی هر کس به کیفیت ارتباط او بستگی تام تمام دارد.

از همان آغاز آداب کارها دو مسیر مختلف یافت. پیامبران و مصلحان راه تعامل و مصاحبت و صمیمیت با مردم گرفتند. جلسات آنها مردمی و در نهایت به صورت دایره درآمد تا کسی به دلیل مکان بر دیگری برتری نداشته باشد و بدون حاجب و دربان با مردم در تماس بودند. شاهان و سلاطین اما از مردم فاصله گرفتند، بر جایگاه های بلند و ستبر نشستند و دیوار ها و حاجبان بین آنها و رعیت دوری افکند.

روزگار گذشت و گاه ارباب دین که از خدا فاصله می گرفتند همچون قرون وسطی اروپا، آداب قیصران و امپراتوران پیشه کردند و مالک الرقاب مردم شدند. طبعا تشریفات هم متحول شد و برای سال های متمادی، نمایندگان کلیسا نیز از سفرای سایر دول متمایز گشت.

در دوران اخیر، تشریفات دوباره به نقطه آغازین بازگشته است. رهبران، خدمتگزاران مردم شدند، حجاب ها برطرف و فاصله ها ناپدید گشت.

۱۶ مرداد ۹۶ ، ۱۲:۱۴ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
حسین تقی خانی

شش درس روابط عمومی از نگاه انتونی سکراموسی

Anthony Scaramucci

عقیده آنتونیو اسکاراموچی– و متصدی بدنام مدیر ارتباطات کاخ سفید و مشاور ارشد رئیس جمهور منبعی از دروس را برای ما فراهم کرد، هرچند برخی از آنها از موارد منع شده گرفته شده بود. در اینجا شش درس برای هر مدیر ارتباطات هست تا با آن زندگی کند یا بمیرد.

1. اصرار کنید که شما به طور مستقیم به مدیر اجرایی اصلی گزارش می کنید

حداقل در این مورد حق با آنتونیو اسکاراموچی بود. اگر شما در شرف کشف چیزی بزرگ هستید، با رئیس خود از روز اول همراه شوید، به خصوص با در نظر گرفتن چرخه خبری 24 ساعته. اگر رئیس بزرگ اصرار دارد که شما به بازاریابی گزارش کنید، اصرار کنید که شما نمی توانید کارتان را در ان صورت به نحو احسن انجام دهید.

2. ارتباط محکمی با خبرنگارها برقرار کنید

توجه داشته باشید که من نگفتم رابطه "مورد اعتماد". چنین چیزی وجود ندارند. قلدری کردن و زور گفتن به خبرنگارها یا ترساندن انها نمی تواند پوشش بزرگی که شما دنبالش هسیتید برایتان فراهم کند.

3. خبرنگارها شما را نقل قول خواهند کرد

کلمات خود را آگاهانه انتخاب کنید. اگر شما قبلا رابطه مستحکمی برقرار کرده اید(به شماره 2 روجوع کنید) شما می توانید با دور کردن چیز ها از سر تیتر خبرها از مهلکه جان سالم به در ببرید. این توصیه را از من و 750000 همکار روابط عمومی بپذیرید: شما با آتش بازی می کنید اگر شما با چیزی شروع کنید که نباید نوشته می شدند.

4. آنقدر تظاهر بکنید تا اینکه به خواسته خود برسید.

هرچند شاید برخی افراد اظهارات اسکاراموچی را این طور تصور کنند که شخص مجبور نیست هیچ یک از تجارب روابط عمومی را داشته باشید تا به پست ریاست اصلی ارتباطات موسسه برسید، ممکن است نتایج آن چیزی نباشد که مد نظر رئیس هست. به هر حال، این مطلب تاکید می شود: مدیران اجرایی روابط عمومی باید همانند بقیه ما، جایگاه خود را به دست اورند.

5. برای نامگذاری شخصی از لقب استفاده کنید.

از به کار بردن لقب گیرا به عنوان قسمتی از استراتژی نامگذاری خود واهمه ای نداشته باشید. لقب هایی که می توانید برای خود اتخاد کنید هستند، " بمب"، "پرنده"، و " یارو".

6. رئیس خود را مشهور کنید نه خود را

هرچقدر که بالا رفتن از پله های ترقی می تواند برای شما خوش آیند باشد، تعداد دفعاتی که شما خود در نشریات ظاهر می شوید را کنترل کنید.

متاسفانه، اسکاراموچی به این قانون طلایی اعنتا نکرد، و حالا این درسی برای همه ما است. این به خصوص حائز اهمیت است اگر رئیس شما ترجیح می دهد به تنهایی در شکوه نشریات و خبر جلوه گری کند. اگر این توصیه را نادیده بگیرید، شما فرد بعدی خواهید بود که این جمله مشهور را می شنوید.: "شما اخراجید".

۱۶ مرداد ۹۶ ، ۰۸:۱۰ ۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰
حسین تقی خانی

رشد روابط عمومی ها در نظام های سیاسی

توسعه روابط عمومی در هر نظامی متاثر از نظام سیاسی حاکم و پیش شرط آن وجود فضای باز سیاسی و برچیدن انحصارات دولتی در عرصه اقتصاد است. لذا توسعه روابط عمومی را تنها در نظام سیاسی باز می توان پیش بینی کرد.

در نظام های نیمه بسته و نیمه باز کاربرد روابط عمومی در شکل حقیقی آن قابل تصور نیست. گرچه واحد های ظاهرا در ارتباط دولت- ملت به کار گرفته می شود، لیکن در عمل ماهیت عملکرد آنها با ماهیت واقعی روابط عمومی فاصله می گیرد.

کاربرد اصول عام و کلی روابط عمومی در یک نظام اقتصادی و سیاسی متمرکز، اقتدارگرا یا تمامیت خواه ( توتالیتر) امری بس دشوار است، زیرا در این گونه نظام ها، تبلیغات سیاسی یا پروپاگاندا به جای ارتباط دو سویه به کار می رود (دکتر پرویز علوی، شماره3، ص44) و به نسبتی که از اداره دمکراتیک جامعه دورتر می شویم، روابط عمومی مسخ می شود و جای خود را به مؤسسه آگهی، تبلیغ و تشریفات می سپارد. (مرحوم دکتر حمید نطقی - مدیریت روابط عمومی، ص 165) گرچه کشورها و نهادهای غیر دموکراتیک هم این ابزارها را به خدمت گرفته اند، اما در جایی که امکان بحث و انتقاد وجود ندارد، امکان تعالی به سوی گفت و شنود نیز که ما آن را با وظیفه روابط عمومی در مسؤلانه ترین و جامع ترین شکل آن مرتبط می دانیم، نمی تواند وجود داشته باشد. ( مارنتر کوهن - درسنامه روابط عمومی).

براساس آنچه گفته شد. می توان نتیجه گرفت که تنها در نظام های مردم سالار یا نظام سیاسی باز که آزادی ها و حرمت انسان به رسمیت شناخته می شود، امکان توسعه روابط عمومی وجود دارد. این واقعیت را می توان در بررسی تاریخچه روابط عمومی در جهان نیز به وضوح یافت. رشد روابط عمومی در جوامع غربی از جمله امریکا و انگلستان و استفاده از آن به شکل واحد تبیلغات در نظام های کمونیستی سابق به عنوان یکی از اشکال نظام بسته، نمونه هایی از مصادیق عینی واقعیت مذکور به شمار می روند.

بنابراین در نظام سیاسی بسته با نبود روابط عمومی مواجه هستیم. لیکن در نظام سیاسی نیمه بسته شاهد رشد روابط عمومی به شکل واحد تبلیغات و تشریفات و در نظام سیاسی نیمه باز به شکل ر انعکاسی و اطلاع رسانی هستیم. بنابراین روابط عمومی صرفا در یک نظام سیاسی باز می تواند در قالب ماهیت واقعی خود برای خدمت به مردم و انسان ها توسعه پیدا کند. و وقتی که توجیه نارسایی های نظام لازم باشد، رشد شکلی روابط عمومی در دستور کار نظام های بسته و نیمه بسته قرار می گیرد.

۱۵ مرداد ۹۶ ، ۱۳:۴۶ ۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰
حسین تقی خانی

اشتباهات فاحش در حوزه روابط عمومی

همه ما ممکن است مرتکب اشتباهات بزرگ کاری درحین انجام وظایف خود شویم. حتی اگر در کار خود تخصص بالایی داشته باشیم و برای شرکت‌‌های بزرگ و معروفی نظیر اپل، PayPal یا برندهای معروف دیگر کار کنیم. مسلما همه ما هنگامی که مرتکب اشتباهات کاری بزرگ می‌شویم، حس بدی پیدا خواهیم کرد. اما نکته مهم اینست که بتوانیم از این اشتباهات درس بگیریم و قدم‌های بعدی کاری خود را طوری برداریم که این اشتباهات دیگر تکرار نشود.

امروز از تجربیات Cameron Craig استفاده کرده و برخی از اشتباهات بزرگ روابط عمومی وی را مرور می‌کنیم:

مصاحبه در اوج خستگی

من کار خود را حدود 22 سال پیش و در سیدنی استرالیا آغاز کردم.

مدیرعامل یکی از نمایندگی‌های بزرگ در لندن نیز برای ملاقت‌های کاری و تجاری با یک پرواز به سیدنی آمده بود. هنگامی که به سیدنی رسید، مسئولیت برخی از مصاحبه‌های تلویزیونی را متقبل شد. با این حال اتفاقاتی که افتاد مرا متوجه کرد که این تصمیم، تصمیم خوبی نبوده است. در واقع به خاطر حضور یک خبرنگار معروف، من او را برای قبول مصاحبه تحت فشار گذاشتم. مابین مصاحبه، زمانی که خبرنگار برای پاسخ به تلفنش اتاق را ترک کرد، مدیرعامل از خستگی به خواب فرو رفت. این اتفاق، نه تنها مصاحبه را ناتمام رها کرد که برای شرکت نیز وجهه خوبی نداشت.

درسی که از این اشتباه به عنوان یکی از اشتباهات بزرگ در حوزه روابط عمومی خود گرفتم: هنگامی که برای نیروهای انسانی برنامه ریزی می‌کنم، باید این نکته را در نظر گرفتم که آن‌ها هم مانند همه مردم توانایی محدودی دارند.

انتشار نادرست فایل‌های محرمانه

در بین تجارب کاری من، زمانی وجود دارد که من برای یک شرکت بزرگ کار می‌کردم که این شرکت به اطلاعات شرکت دیگر دسترسی داشت. در این شرکت، ما با یکی از سه نماینده برتر خود در حوزه روابط عمومی بر روی برنامه‌ها و طرح‌های شرکت کار می‌کریم. یک روز نمایندگی از من درخواست کرد پاره ای از اطلاعات را به سرعت به او برسانم. بنابراین من نیز یک فایل که حاوی جزییاتی در مورد برنامه‌های آتی شرکت برای نمایندگی فرستادم. در آن‌جا، این اطلاعات بر روی سرورهایی که دسترسی آن برای سایر کارکنان آزاد بود قرار داده شد. در این میان، یک کارشناس با خواندن فایل و اهداف آتی شرکت متوجه قصد ما از برقراری ارتباط با شرکتی که دوست او در آن‌جا مشغول به کار بود، شد و دوست خود را از این موضوع آگاه کرد.

درسی که از این اشتباه بزرگ در حوزه روابط عمومی گرفتم: هنگام به اشتراک گذاری اطلاعات حساس، تنها آن‌چه مورد نیاز است به اشتراک بگذارم. اگر من آن روز زمان بیش‌تری داشتم و چند اسلاید آخر آن فایل را حذف کرده بودم، این اتفاق نمی‌افتاد. درست است که در اکثر شرکت‌ها قرارداد محرمانگی اطلاعات امضا می‌شود، اما کارمندان ممکن است به هر حال در نگهداری اطلاعات دقیق و کوشا نباشند. پس بهتر است ریسک نکنیم.

از دست دادن پروژه به دلیل نقص اطلاعات

روزی من و سایر همکارانم مشغول کار بر روی یک پروژه بزرگ در حوزه تکنولوژی بودیم. تیم ما، تحقیقات بسیاری انجام داده بود و یک فایل غنی و کامل برای ارائه از کار آماده کرده بود. بنابراین، ما تقریبا از موفقیت خود در این پروژه مطمئن بودیم. بنابراین قرار ملاقاتی با مشتری تنظیم کرده و طرح خود را به او ارائه دادیم. ابتدای کار همه‌چیز خوب پیش رفت و طرح و پروژه ما مورد توجه آنان قرار گرفت. تا این که آن‌ها شروع به پرسیدن سوال کردند. در اینجا بود که ما متوجه شدیم هفته قبل مقاله‌ای در ارتباط با این پروژه منتشر شده است که ما از آن بی‌اطلاع بوده‌ایم.

درسی که از این اشتباه به عنوان یکی از اشتباهات بزرگ در حوزه روابط عمومی خود گرفتم: در مورد پروژه و مشتریان هدف خود تا لحظه قبل از ملاقات آن‌ها به تحقیق و مطالعه ادامه دهید. شما باید از همه اخبار در مورد کارتان آگاهی داشته باشید و هیچ توجیهی پذیرفته نیست.

رزرو تلفنی

سال‌ها قبل، من موظف شدم یک محل برگزاری کنفرانس مطبوعاتی را برای یکی از مشتریان مهم خود رزرو نمایم. بنابراین، به سراغ یک هتل خوب که مطمئن بودم مشتری آن را دوست خواهد داست، رفتنم. صبح روز کنفرانس، هنگامی که به هتل رفتم با نگاه‌های ناراضی و بعضا عصبانی مشتری روبرو شدم. بله! سالنی که رزرو کرده بودم بسیار کوچک بود و سیستم روشنایی آن نیز دچار مشکل بود. این اشتباه، یکی از بزرگ‌ترین اشتباهات کاری من بود.

درسی که از این اشتباه به عنوان یکی از اشتباهات بزرگ در روابط عمومی خود گرفتم: برای انجام کارهای مهم حتما حضوری مراجعه کرده و به یک تلفن اکتفا نکنم.

عدم هماهنگی اعضا در یک جلسه مهم

بیایید هنگام اعتراف به اشتباهاتمان، ارتباطات داخلی را فراموش نکنیم. این اشتباهات برای کسی که در شرکت‌های مرتبط با تکنولوژی کار کرده باشد، حتما آشناست. ما قرار بود ارائه‌ای  30 دقیقه‌ای در جلسه هیئت مدیره شرکت داشته باشیم. مسئول اصلی این تیم برای تولید محصول جدید، جوانی باهوش و پرانرژی بود. اما طرح اولیه او بلندپروازانه بود. او می‌خواست تمام اعضای تیم روی صحنه حضور پیدا کنند و هر کدام چند دقیقه‌ در مورد محصول صحبت کنند. بعد از آن نیز دو دمو از محصول داشته باشد. من با او مخالفت کردم، اما او قبول نکرد. زمانی که ارائه برگزار شد، بیش‌تر شبیه رفت و آمد بود تا یک ارائه و سخنرانی.

درسی که از این اشتباه به عنوان یکی از اشتباهات بزرگ در حوزه روابط عمومی خود گرفتم: هنگامی که می‌دانید چیزی که تیم شما قرار است اجرا کند، ریسک بالایی دارد و ممکن است کل جلسه را خراب کند، از مواضع خود کوتاه نیایید. اگر همه چیز به خوبی پیش نرود، شما نیز مقصرید.

۱۵ مرداد ۹۶ ، ۰۹:۰۴ ۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰
حسین تقی خانی

همه چیز در مورد آجودان ریاست جمهوری از نگاه تشریفات

در مراسم رسمی، وقتی رئیس جمهور که به استقبال یک مقام عالی رتبه خارجی می‌رود و یا وقتی او را برای رفتن به یک سفر خارجی بدرقه می‌کنند، علاوه بر مسئولین دولتی و شخصیت‌هایی که در مراسم حضور می‌یابند، یک آجودان مخصوص پشت‌سر رئیس جمهور می‌ایستد و هنگام حرکت نیز او را همراهی و هدایت می‌نماید.

در ایران از آجودان یک نظامی برجسته با درجه امیری (تیمسار) است که به مناسبات و تشریفات نظامی داخل و خارج کشور کاملاً آشناست و از جنبه‌های فردی از تناسب اندام، برازندگی، تیزهوشی و اعتماد به نفس برخوردار است. شکوه‌دادن به مراسم‌های استقبال و بدرقه رسمی از مقام ریاست جمهوری هنگام خروج و ورود به کشور و نیز مراسم‌‌های استقبال و بدرقه از رؤسای جمهور مدعو از طریق نظارت و فرماندهی و کنترل نیروهای تشریفات نظامی و آرایش صحنه‌ها با موقعیت‌ مکانی و زمانی راهبری و همراهی با رئیس جمهور هنگام استقرار در جایگاه‌، ادای احترام به پرچم و دیدن سان و رژه از وظایف اصلی آجودان رئیس جمهور است. حضور محافظ در مراسم استقبال و بدرقه در ترکیب همراهان، القای ناامنی کرده و کاری نامتعارف است. عدم وجود آجودان در سه مراسم نخست حسن روحانی موجب ناهماهنگی‌هایی در هر سه مراسم گردید.

آجودان همچنین یک منصب نظامی است که معمولاً معادل گروهبان، سرجوخه، و یا استوار درنظر گرفته می‌شود. اما در برخی کشورها، ژنرال آجودان از بالاترین درجات نظامی است.

در زمان صفویه و قاجاریه کسی که عهده دار این وظایف باشد را ایشیک آقاسی می‌نامیدند. این کلمه دوره قاجاریه چه بصورت انفرادی و چه بصورت ترکیب، به عنوان یک لقب قاجاری به‌کار می‌رفته‌است.

واژه آجودان از زبان فرانسه به فارسی راه یافته و در ابتدای ورود، به صاحب منصبی در حد نایب اطلاق می‌شده‌است.

علاوه بر آجودان و آجودان‌باشی(رئیس آجودانان)،  القاب ترکیبی و مناصبی همچون ژنرال آجودان، آجودان حضور، آجودان خلوت و آجودان مخصوص در دربار ناصرالدین‌شاه معمول بوده‌است.

آغاز استفاده از این واژه در زبان فارسی، به دوران قاجار و سفر ژنرال کلود ماتیو فرانسوی به ایران باز می‌گردد. استفاده از این واژه ابتدا فقط در مناصب لشکری و نظامی معمول بود. سپس در دستگاه دیوانسالاری قاجار دچار دگرگونی گردید و به عنوان مقام و منصب اداری و همچنین لقب و نشان افتخاری استفاده شد.

رفته رفته استفاده از این لقب در مناصب درباری و کشوری چنان گسترده شد که اعطای این لقب از هیچ قانون منطقی پیروی نمی‌کرد و اختیار اعطای آن نیز به شخص شاه محدود نبود. پس از دوره قاجار و در دوره پهلوی نیز استفاده از این لقب معمول بوده‌است

از معروف‌ترین افرادی که در دوره قاجار لقب آجودانی داشته‌اند می‌توان به این افراد اشاره نمود

    احمدخان آجودان حضور

    مهدی‌خان وزیر همایون

    سیدمحمد آقا مردک

    آقارضا اقبال‌السلطنه(محل کار او به آجودانیه معروف شد)

    مرتضی قلیخان میرزا ژنرال آجودان حضور همایون

    سیف‌الدوله سلطان محمد میرزا ژنرال آجودان مخصوص مبارک

    علیرضا خان ژنرال آجودان

    میرزا سید محمد بقا آجودان

    پرنس ارفع

    محمدخان امیرعلایی (آجودان احمد شاه)

    سرهنگ محمدحسین فیروز (آجودان احمد شاه)

آجودان‌های شاهان پهلوی

    محمد شاه‌بختی

    ادیب هویدا

    ناصر مشیری

    هدایت‌الله ذوالفقاری

    فریدون سررشته‌داری

    سیروس فرزانه

    فرهنگ ممتاز

    عبدالله امیرخزعل

    سردار جاف

    مجید امینیان

    رفیع فرهور

    ارتشبد رضا عظیمی (آجودان محمدرضا شاه)

    ارتشبد بهرام آریانا (آجودان محمدرضا شاه)

    ارتشبد فریدون جم (آجودان محمدرضا شاه)

    ارتشبد جعفر شفقت (ژنرال آجودان محمدرضا شاه)

    ارتشبد غلامعلی اویسی (آجودان محمدرضا شاه)

    سپهبد اسدالله صنیعی (در دوره ولیعهدی)

    ارتشبد حسن طوفانیان (آجودان محمدرضا شاه)

    محمد خاتم(آجودان محمدرضا شاه)

    سپهبد جعفرقلی صدری (آجودان محمدرضا شاه)

    سرلشکر مقصود همپائی (آجودان محمدرضا شاه)

    سرتیپ عزیز دماوندی (آجودان محمدرضا شاه)

    غلامرضا پهلوی (آجودان محمدرضا شاه)

جمهوری اسلامی

    امیر سرتیپ ستاد حسین افشارزاده (آجودان محمود احمدی‌نژاد)

    امیر سرتیپ دوم ستاد حسین ولیوند زمانی (آجودان حسن روحانی)

۱۴ مرداد ۹۶ ، ۱۳:۴۹ ۱ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰
حسین تقی خانی

تصاویر متفاوت از آجودان ریاست جمهوری

خبرگزاری پانا گزارش داد: در تمام کشورهای جهان همیشه یک مقام نظامی به هنگام بدرقه و استقبال مقامات دیگر کشورها  آنها را مشایعت می کند و در هنگام عبور روسای جمهور از کنار دسته تشریفات و نواخته شدن سرود ملی کشورها در کنار روسای جمهور قرار دارد.

امیر سرتیپ افشارزاده یا همان آجودان احمدی نژاد مقام نظامی است که همیشه وی را در سفر به دیگر کشورها بدرقه می کند و همچنین در مراسم استقبال و بدرقه روسای جمهور دیگر کشورها با لباس نظامی و پشت سر رییس جمهور حاضر می شود.

ظاهرا امیر به علت علاقه به کارهای ساختمانی و باغبانی آستین بالازده و به سنگ کاری و کاشتن گل و گیاه در محوطه ساختمان مرکزی و یا همان محل برگزاری جلسات هیات دولت مشغول است. همانطور که در مراسم تشریفات لباس نظامی برتن دارد در کارهای ساختمانی مقید به پوشیدن لباس مخصوص این کار است.

۱۴ مرداد ۹۶ ، ۰۸:۰۷ ۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰
حسین تقی خانی

نمونه تصویر آماده سازی تشریفات رسمی

پشت صحنه آماده‌سازی پاویون جمهوری فرودگاه مهرآباد برای میزبانی ازمقامات کشورهای خارجی جهت شرکت در مراسم تحلیف ریاست جمهوری 1396/05/09

۱۰ مرداد ۹۶ ، ۱۶:۰۳ ۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰
حسین تقی خانی

امضای حکم ریاست جمهوری توسط رهبر جنبه تشریفاتی یا تنفیذی دارد؟


تنفیذ حکم رئیس جمهور به وسیله ولى‏ فقیه، از اختیارات او در قانون اساسى است و به هیچ وجه جنبه تشریفاتى و صورى ندارد؛ یعنى، به لحاظ قانون، تا زمانى که ولى‏ فقیه حکم او را تنفیذ نکند، شخصِ منتخب، ریاستى بر قوه مجریه ندارد. تعبیر «تنفیذ» و نیز آنچه حضرت امام (ره) در تنفیذ ریاست جمهورى فرمودند (این تنفیذ تا زمانى است که عمل بر طبق موازین اسلام باشد)، نشان مى‏ دهد که امضاى ولى‏ فقیه به نتیجه انتخابات مشروعیت الهی مى ‏بخشد .
چنانکه حضرت امام (ره) در همه تنفیذهای ریاست جمهوری مساله نصب الهی رهبر و لزوم تامین مشروعیت الهی تمامی بخش های نظام را مطرح فرموده اند. ایشان در تنفیذ حکم ریاست جمهوری اول، می نویسند: «بر اساس آنکه مشروعیت آن (ریاست جمهوری) باید به نصب فقیه جامع الشرایط باشد، این جانب به موجب این حکم رای ملت را تنفیذ، و ایشان را به این سمت منصوب نمودم.»(صحیفه نور، ج 11 ، ص 260)
و ثانیاً نقش کنترل‏ کننده تا پایان دوران ریاست جمهورى دارد و در صورت انحراف رئیس جمهور از اصل تعیین شده، او را فاقد اعتبار و مشروعیت مى‏  کند. بر این اساس عزل نهایی رئیس جمهور توسط رهبری ، نتیجه منطقی امضای حکم ریاست جمهوری است که پس از رأی به عدم کفایت سیاسی رئیس جمهور از سوی مجلس و یا حکم به تخلف قضائی او از سوی قوه قضائیه صورت می پذیرد . (لوح فشرده پرسمان، اداره مشاوره نهاد رهبری، کد: 5/100116643)
۱۰ مرداد ۹۶ ، ۱۲:۳۲ ۰ نظر موافقین ۲ مخالفین ۰
حسین تقی خانی

نقش روابط عمومی در جامعه مدنی

پدیده روابط عمومی اساساً متعلق است به دنیای نو و اگر بیش‌ترین سهم در شکل‌دهی، تعیین چگونگی، کم‌وکیف،‌ سازوکارها،‌ پدیده‌ها و رخدادهای جهان امروز را مدرنیته بدانیم، باید بگوییم که روابط عمومی اساساً زاده مدرنیته است. به دیگر سخن از مجموعه ره‌آوردهای مدرنیته که خالق و قوام‌بخش بنیان‌های دنیای نو محسوب می‌شود، دو پدیده در شکل‌گیری و اهمیت روزافزون مقوله روابط عمومی تاثیر بیشتری دارند؛ نخست دموکراسی و دوم جامعه وفور.

1. در دموکراسی علی‌القاعده و ظاهراً مردم تعیین‌کننده‌اند. حال این که تا چه حد و چگونه تعیین‌کننده‌اند، بحث دیگری است. اما آن‌چه که به بحث حاضر مربوط می‌شود این است که در هر جامعه دموکراتیک به میزان حاکمیت واقعی مردم و نقش و تاثیرشان، مبحث روابط عمومی رنگ و قوت افزون‌تری می‌یابد.

بنابراین اگر یک جامعه فرضی با میزان بالای مردم‌سالاری را در نظر بگیریم، هر موسسه مطرح و راغب به ادامه حیات باید که پروای افکار عمومی، نهادهای مدنی و به ویژه تک‌تک شهروندان را داشته باشد. پاسخگویی و اقناع از ماموریت‌های اصلی روابط عمومی در جوامع مدنی و دموکراتیک به شمار می‌آید. مردم و نهادهای عمده در چنین جوامعی دائماً موسسه را زیر نظر دارند، به دیده نقد می‌نگرند و ارزیابی می‌کنند.

روابط عمومی نیز موظف است که با استدلال و احتجاج نمره قبولی را برای موسسه خود از مردم بگیرد. امیدوارکننده‌ترین بخش قضیه و آن چه که چنین جوامعی را آرمانی و مطلوب می‌سازد الزام موسسات در اتخاذ راهبردهای بهتر و بهبود عملکرد خود به طور دائمی است چرا که نمی‌توان در درازمدت به توجیه و قلب واقعیات ادامه داد، حتی اگر شایسته‌ترین و متخصص‌ترین مدیران و کارشناسان روابط عمومی به آخرین تکنیک‌ها و روش‌های این هنر ترکیب یافته از چند رشته علمی مجهز باشند. در غیر این صورت قاعدتاً یک موسسه ناکارآمد و برخوردار از یک روابط عمومی ناکارآمدتر باید به بقای خود و علی‌الخصوص ثبات مدیریت خود امید کمی داشته باشد و آن را حداکثر تا انتخابات بعدی و هرگونه سازوکار ادواری تغییرات نهادینه بداند.

در این جا و از مجموع آن چه که گفته شد مثلثی شکل می‌گیرد؛‌ جامعه مدنی، موسسه و شهروند.

در اتصال پایدار و قابل قبول اضلاع این مثلث اگرچه نه به اندازه کارآمدی موسسه، نقش روابط عمومی و کارآمدی آن درخور اعتناست و شاید اصلاً بتوان روابط عمومی را به مثابه خود اضلاع پیونددهنده این سه دانست.

2. دیگر وجه دنیای نو که ضرورت وجودی روابط عمومی را پیش می‌کشد، پدیده جامعه‌وفور است. منظور از جامعه‌وفور هر حوزه‌ای از بازار به شمار می‌آید که در آن عرضه بر تقاضا غلبه یافته است. در این مفهوم از جامعه‌وفور به هر دلیلی قدرت اقتصادی یک کالای به‌خصوص یا کالاهای تولید شده نیست و تقاضای موثر برای یک یا چند کالا مجموعاً از تعداد تولید آن‌ها فاصله‌ای منفی گرفته است. ناگفته نگذاریم که در این خصوص خدمات نیز همچون یک کالا تلقی می‌شود، به ویژه این که سهم خدمات روز‌به‌روز افزایش می‌یابد. در چنین حالتی اولین و جدی‌ترین رخداد، رقابت است و باز هم مردم در جایگاه تعیین‌کنندگی قرار می‌گیرند. اما این بار نه به مثابه شهروند، که به منزله مشتری. در این جا مثلث‌های پیشین به صورت مثلث بازار، بنگاه و مشتری رخ می‌نماید.

در یک محدوده به نام بازار و جوی سنگین از رقابت، بنگاه باید مشتری را قانع کند یا وادارد که به جای بنگاه دیگری به او روی آورد. کالا و خدمات او را برگزیند و بدان-در راهبردهای امروزی-وفادار بماند. در غیر این صورت نمی‌تواند دوام آورد و محکوم به زوال و ورشکستگی خواهد بود. تبلیغات و روابط عمومی این جا نیز اتصال‌دهنده اضلاع و قوام‌بخش تعامل مطلوب آن‌ها است.

ایران امروز با درجاتی مواجه با هر دو جنبه دموکراسی و وفور است. البته جنبه وفور را با تسامح و تعریفی که از آن در این نوشتار ارائه گردیده، باید در نظر داشت. یعنی عقب‌ماندن تقاضا بر عرضه و یا هر دلیل دیگری همچون واردات که بنگاه‌ها ناچارند به مقوله روابط عمومی نگاهی دوباره و جدی‌تر داشته باشند. تعمیق و گسترش دم‌افزون مطالبات مردم- به ویژه در اثر انفجار اطلاعات- و از بین رفتن شتاب‌دار شرایط گلخانه‌ای، به ترتیب برای موسسات و بنگاه‌هایی که هوشمندتر هستند، دغدغه‌ها و نگرانی‌هایی را ایجاد می کند.

این یک اتفاق فرخنده است؛ شاید که از این رهگذر موج تحولات و ضرورت‌های گریزناپذیر، موسسات و بنگاه‌ها را به تحرک بیشتر و عقلانی‌تر مجبور سازد. روابط عمومی‌ها نیز در این بیان می‌توانند با انتقال سریع، دقیق و روشنگر امواج پراکنده در فضای پیرامون موسسات و بنگاه‌ها به منظور اتخاذ راهبردهای موثرتر آنان، انجام وظیفه کنند.

۱۰ مرداد ۹۶ ، ۰۹:۱۶ ۰ نظر موافقین ۲ مخالفین ۰
حسین تقی خانی

روابط عمومی برای مردم و دفاع از منافع عمومی

🔖 وقتی از ‹‹لرنر›› علت شکست ‹‹الگوی توسعه›› پیشنهادی در کشورهای جهان سوم را پرسیدند وی پاسخ داد که در این کشورها، همه چیز جنبه نمایشی، کلیشه ای و تبلیغی دارد. البته این حرف، حرف درستی است و همه ما در اطراف و اکناف خود مصداق های زیادی سراغ داریم که جنبه نمایشی دارند و به منظور فریب دیگران انجام می شود.

🔖 یکی از این مسائل که در کشور ما جنبه نمایشی و تبلیغی پیدا کرده، #روابط_عمومی است. مدیر سازمان به روابط عمومی نگاه تبلیغی دارد، مدیر روابط عمومی، #هنر_هشتم را وسیله ای برای کسب محبوبیت و ارتزاق و معیشت و ماشین و میز و مقام می داند، #کارگزار_روابط_عمومی هم چنین تلقی از روابط عمومی دارد.

🔖 منتهی تعدادی هم هستند که عاشق روابط عمومی هستند و روابط عمومی را برای مردم می خواهند نه روابط عمومی برای روابط عمومی، نه روابط عمومی برای مدیر سازمان، نه روابط عمومی برای مدیر روابط عمومی، نه نه نه، روابط عمومی برای مردم و دفاع از منافع عمومی و ذیحق و در یک کلمه، روابط عمومی برای انسانی کردن فرآیند ارتباطات...

🔖 وقتی در روابط عمومی چنین زمینه یی برای فعالیت مهیّا و فراهم نشود، مقررات حرفه ای نقض و زیر پا گذاشته می شود. در حقیقت آن چه به عنوان روابط عمومی مطرح می شود پذیرای خواست مردم و منافع آنان، ارزش های ملی، بسترهای حقوقی، مقررات حرفه ای و شغلی و استانداردهای اخلاقی نبوده و البته  سازمانی که به روابط عمومی اجازه فعالیت برمبنای اهداف فلسفی و تاسیسی خود نمی دهد بیانگر این است که آن سازمان وارد مرحله عمل و تعامل نشده و چه بسا ممکن است در این جریان، خود از صحنه واقعی حذف شود.

۰۹ مرداد ۹۶ ، ۰۸:۲۷ ۱ نظر موافقین ۲ مخالفین ۰
حسین تقی خانی