به نظر می رسد اغلب مردم جامعه ما درک صحیح و درستی از ارتباط موثر ندارند. این نگاه مختص افراد خاصی نیست بلکه در مشاغل آزاد و سازمان ها و نهادها نیز دیده می شود. بسیاری از آنان که با ارباب رجوع ارتباط دارند ترقی و تعالی خود را در داشتن رفتار خشک و استبدادی جستجو و در عصر تکنولوژی بدور از عواطف انسانی ارتباطی ضعیف و بی روح را به نمایش می گذارند. اگر سلام را آغازی برای برقراری ارتباط بدانیم که در مولفه های دینی نیز سلام و پاسخ آن از اهمیت مضاعفی برخوردار است.
متاسفانه در بسیاری از موارد از این حداقل ها هم مضایقه می کنیم. در گذشته نه چندان دور مبحث مربوط به ارتباطات و شناخت رسانه در دبیرستان ها تدریس می شد، این آموزش در دروه تحصیل آغاز خوبی برای درک یک ارتباط سالم و رعایت اخلاق در جامعه بود امروز خلاء آن درس در مدارس ما بسیار احساس می شود. هر چند پرداختن به اهمیت ارتباطات امروز در دانشگاه ها و مراکز عالی به خوبی مشهود است ولی باید دانست، آیا تمام جوانان و محصلین که در حال حاضر مشغول تحصیل هستند موفق به اتمام تحصیل می شوند یا به دلائلی درس را ترک و جذب بازار کار خواهند شد.
