پس
از اعلام خبر غرق شدن نفتکش ایران و فروکش کردن آتش آن در آب‌های چین، آتش
جان خانواده‌های جوانان محبوس‌شده در نفتکش ایرانی و هم‌وطنانمان
برافروخته شد؛ آتشی که شعله‌های آن عملکرد رسانه‌ها را نیز در هشت روز
گذشته نشانه رفته است. از نخستین روزی که نفتکش سانچی در آب‌های شرق چین دچار
حادثه شد٬ انتقادهایی از فقدان اطلاع‌رسانی به‌موقع رسانه‌های رسمی در این
زمینه مطرح شد که بخشی از این انتقادها به عملکرد و پیگیری رسانه‌ها و بخش
دیگر به نحوه فعالیت حرفه‌ای روابط عمومی‌ها و مسئولان اطلاع‌رسانی مجموعه‌های مربوط وارد دانسته می‌شود.
در این راستا متین کاکویی - دبیر خبر در سرویس اقتصادی خبرگزاری ایسنا - در این‌باره با بیان اینکه «به طور کلی اطلاع‌رسانی در مواقع بحرانی بسیار کم تمرین شده است»، می‌گوید: از صبح فردای روزی که این حادثه رخ داد، همکاران ما در خبرگزاری پیگیر اخبار آن بودند، ولی روابط عمومی شرکت ملی نفتکش هیچ اطلاعاتی در اختیار خبرنگاران نمی‌گذاشت. به نطر می‌رسید که خودشان هم شوکه و به دنبال جمع‌آوری اطلاعات هستند. حدود 17 ساعت پس از حادثه اولین بیانیه شرکت ملی نفتکش و 21 ساعت بعد اطلاعات تکمیلی حادثه منتشر شد. با پیگیری‌ها متوجه شدیم که در شرایطی که تمام رسانه‌های دنیا با جزئیات اعلام کرده بودند این نفتکش متعلق به چه کشوری بوده، روابط عمومی این شرکت به دنبال این بود که آیا نفتکش، ایرانی بودi یا خیر.
