حضور تکنولوژی های نوین ارتباطی درکلیه عرصه های اجتماع باعث شده است تا ارایه خدمات اجتماعی رشد روزافزونی داشته باشد.
در این مقاله سعی شده چارچوبی منسجم جهت کاهش آسیب های وارده بر مردم در زمان زلزله کشور طراحی شده و وظایف روابط عمومی پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله در سه مرحله: پیش، حین و بعد از بحران با استفاده از ابزارهای نوین مورد بررسی قرار گیرد. با استفاده از این ابزارها نحوه اطلاع رسانی آسان تر شده و در نتیجه آسیب های وارد بر مردم کمترمی شود.
واژه های کلیدی: روابط عمومی 2، بحران زلزله، خدمات اجتماعی، آسیب
مقدمه
بی تردید عصر حاضر، بنا به دلایل متعدد، متنوع و پیچیده در کانون وقوع انواع بحران ها واقع شده است. امروزه، جوامع معاصر با بحران های مختلف اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، طبیعی، تکنولوژیکی و... در ابعاد ملی و بین المللی مواجه اند. اندیشیدن به راهکارهای برون رفت از این بحران ها، استفاده حداکثر و همه جانبه از ظرفیت ها و ابزارهای موجود جهت کنترل و کاهش خسارات ناشی از این بحران ها در جهان پرمخاطره کنونی، از دغدغه های اصلی هر جامعه ، سازمان، نهاد و نهایتاً هر فرد می باشد. در این بین "روابط عمومی" ها به عنوان بخشی از مدیریت هر سازمان، که مرکز چرخش و انباشت اطلاعات، ارتباط با مخاطبان و افکار عمومی و نقطه مرزی بین درون و برون سازمان تلقی می شوند؛ نیز از این قاعده مستثنی نبوده و می توانند نقشی حساس، اثرگذار و سودمند ایفا کنند.
. ایران تنها در قرن بیستم، بیش از 130 زلزله شدید را در نقاط مختلف خود تجربه نمود؛ که علاوه بر تلفات انسانی و خسارت های اقتصادی- اجتماعی، آثار تخریبی بلندمدتی را نیز برجای گذاشت(باقریان، 1387)؛ به طوری که امروزه دیگر برای شهروندان ما پذیرش احتمال وقوع زمین لرزه های شدید در مناطق شهری کشور دشوار نمی‌نماید و مرور تاریخ سه دهه گذشته همواره این امر را به اثبات می رساند. از طرف دیگر دستگاه های اداری به شدت بخشی و به شدت مرکزگرای دولتی و نیمه دولتی نیز ضعف و کم توانی خود را برای مواجهه مناسب با شرایط پس از حادثه نشان داده اند.. به نظر می رسد تمرین هایی نیز که گهگاه جهت آمادگی انجام می شود؛ تنها در جهت هماهنگی دستگاه های مذکور است. هرج و مرج، آشفتگی، انتشار شایعات، اخبار غلط و ضد و نقیض، بی اطلاعی از نیازهای واقعی شهروندان ، عدم توزیع مناسب کالاهای امدادی در مناطق مختلف شهر ، ورود نیروهای ستادی از شهرها و استان های دیگر و به حاشیه رانده شدن شهروندان آسیب دیده، بی اختیار شدن آنان و سوء استفاده و منفعت طلبی پاره ای از سودجویان و فرصت طلبان و پیامدهای فاجعه بار روحی و روانی آن، همه از مسایل فوری مدیریت بحران در چنین شرایطی است.
آگاهی به این امر، ما را ناگزیر می سازد که با نگاهی تازه به روابط عمومی های سازمان ها و نهادهای دخیل در امر مدیریت بحران زلزله، رسانه ها و به ویژه رسانه های الکترونیک، توانایی ها و ظرفیت های آن را جهت آمادگی برای مقابله با چنین شرایطی، به رسمیت بشناسیم و آن را تقویت کنیم. برای این منظور ابتدا نگاهی اجمالی به روابط عمومی و وظایف آن انداخته و با تشریح مدیریت بحران، وظایف و چگونگی مدیریت یک حادثه بحران زا توسط روابط عمومی نهادی مرتبط با این امر- که در اینجا روابط عمومی " پژوهشگاه بین الملی زلزله شناسی و مهندسی زلزله" اختصاصاً مدنظر قرار گرفت- را مورد بررسی قرار داده و پیشنهادات خود را ارایه می دهیم.
