چهل روز می گذرد و اربعین در راه است اربعین می شکفد و نام زینب (س) گل می کند. زینب از آن چه یزیدیان شرم زده هراس داشتند هم بالاتر بود. زینب علیهاالسلام ، با خطبه ای از غربت در میان هلهله زنان شام، گل گریه کاشت وبا پیام رسانی خود نشان داد که کربلا در کربلا می ماند اگر زینب نبود.
لذا فرارسیدن اربعین فرصتی شد تا نقش مدیریتی و اثربخش این بانو بزرگ اسلام از زوایای مختلفی مورد مطالعه قرار گیرد.
برون‌رفت از بحران، مدیری بسیار کار آزموده می‌طلبد تا از شرایط بحرانی به سلامت عبور کند به‌خصوص مجموعه‌ای دچار بحران جمعی باشند که حامل پیام بزرگی برای تمام انسان‌ها باشند مانند پیامبران الهی که وظیفه‌ای بسیار خطیر از طرف خداوند عهده‌دار بودند. به جرات می‌توان گفت که حادثه عظیم کربلا عظیم‌ترین بحران بشری در عالم بوده است و از رهبری و مدیریت سید‌الشهدا(ع) و حضرت زینب (س) و دیگر اهل البیت (ع) می‌توان الگویی جاودان برای برخورد با بحران‌ها در هر شرایطی استفاده و مدل‌سازی کرد.
از روزی که کاروان امام‌حسین(ع) از مدینه به سوی مکه حرکت کرد تا به کربلا رسید، بر مسئولیت‌‌ها و مصیبت‌های حضرت زینب(س) افزوده شد. پس از شهادت امام‌حسین(ع) حماسه خونین عاشورا به پایان رسید. شهیدان آرام و غرقه به‌خون در آفتاب داغ روی ریگ‌های تفتیده کربلا آرمیدند؛ اکنون سنگین‌ترین وظیفه و مسئولیت حضرت زینب(س) آغاز شده بود. سرنوشت یک « نهضت » که عمری جاودانه دارد، به‌دست یک زن سپرده شده بود.
