امروزه شبکه های اجتماعی مجازی بیش از سه و نیم میلیارد کاربر در جهان دارند. کاربرانی که فارغ از جنسیت، ملیت، نژاد، زبان، عقیده، شغل و ثروت به واسطه این فناوری در ارتباط، تبادل علائق و تشریک مساعی با یکدیگرند. این شبکه های اجتماعی چنان در تاروپود زندگی ما تنیده شده اند که تصور جهانی بدون اینترنت، شبکه های اجتماعی و تلفن های هوشمند، ناممکن شده است. همین واقعیت ها جامعه شناسان را به برداشت ها و تعابیر متفاوتی از ماهیت و کارکرد این پدیده فرامدرن کشانده است. در حالی که شماری از جامعه شناسان این شبکه ها را فناوری جنبش عدم خشونت در جهان نامیده اند، گروهی دیگر نیز بر تاثیرات زیان بار ناشی از وابستگی همه جانبه کاربران به این شبکه ها و صرف انرژی در فعالیت ها و ارتباطات مجازی که جایگزین کنش ها و تماس های واقعی اجتماعی شده انگشت گذارده نسبت به رواج بیماری اعتیاد به این شبکه ها هشدار داده اند.
