معمولا از روابط عمومی یک مجموعه و سازمان به عنوان «سخنگو» یاد می شود و روابط عمومی باید زبان گویای اداره و سازمان باشد، برای ایفای این نقش دست اندرکاران روابط عمومی باید از فنون و آداب سخنوری برخوردار باشند و بتوانند در مقام پاسخگویی برآیند. روابط عمومی، نقش پل ارتباطی بین مدیران دستگاه با ارباب رجوع و کارکنان را برعهده دارد و باید برای ایفای نقش مثبت در این زمینه، بتواند منظور مدیر را به طور مختصر، مفید و به دور از ابهام منتقل کند.
از سویی دیگر باید این توانایی را داشته باشد که ضمن ارتباط با مخاطبان خود منطور و نظر ایشان را به مسولان سازمان منعکس نماید. مسئول روابط عمومی باید بیش از دیگران متوجه باشد که اگر منظور دیگران را به خوبی انتقال ندهد، تعامل سازمانی مطلوب بوجود نخواهد آمد، لذا هنر سخنوری و سخنگویی برای روابط عمومی یک نیاز مبرم است و باید در مجامع عمومی این نقش را به خوبی به انجام برساند. گاهی دیده می شود افرادی پشت تربیون و یا میکروفن قرار می گیرند سخنرانی و سخنوری را با حرف زدن اشتباه می گیرند و سروته کلام شان معلوم نیست و بدون توجه به نیازهای مخاطبان و وضعیت مجلس از این شاخه به آن شاخه می پرند و اطلاعاتی را بیان می کنند که برای شنوندگان تکراری و یا غیرمفید است.
