موانع پوشش خبری (تبلیغات رسانه‌ای)

مقصود از تبلیغات رسانه‌ای، از دیدگاه یک سازمان، فراتر از اطلاع رسانی قدم می‌گذارد. تبلیغ برای دستیابی به اهداف یک سازمان طراحی می‌شود. می‌توان برای خلق نطقه نظرات و دیدگاه‌های جدید درباره سازمان، از محصولات یا خدمات آن استفاده کرد. در بیشتر موارد، تبلیغات منشأ بازاریابی داشته و برای بالا بودن قدرت فروش سازمان طراحی می‌شود.
موانع بسیاری بر سر راه تبلیغات رسانه‌ای وجود دارد که در ذیل به آن‌ها اشاره می‌کنیم:
1 – تبلیغات در مقابل آگهی
گزارشگران و ناشران نهایتاً تصمیم می‌گیرند که آیا ارزش انتشار را دارد یا خیر؟ شاید آن‌ها ساختار خبر را تغییر داده، بخشی از آن را حذف کرده و یا کاملاً آن را بازنویسی کنند. بنابراین ممکن است یک مقاله دو صفحه‌ای درباره یک شرکت به صورت کامل، در یک پاراگراف خبری منتشر شده و یا اصلاً منتشر نشود. تکثیر آگهی‌ها چنین موانعی ندارد. سازمان باید آگهی مورد نظر خود را تنظیم کرده محل آن را در رسانه مورد نظر مشخص کرده و چاپ کند. مقاله توسط بخش فروش یا پخش آگهی روزنامه یا رادیو و تلویزیون منتشر می‌شود نه به وسیله بخش خبری.

آشنایی با شبکه های خبری و خبرگزاریهای مهم

ای بی‌خبر بکوش که صاحب خبر شوی تا راهرو نباشی ، کی راهبر شوی ( حافظ )

چرا روز خبرنگار؟

در هفدهم مرداد ماه سال 1377، محمود صارمی خبرنگار خبرگزاریِ جمهوری اسلامی ایران، به همراه هشت نفر از اعضای کنسولگری ایران در مزار شریف افغانستان به دست گروهک تروریستی طالبان به شهادت رسید. به همین مناسبت، شورای فرهنگ عمومی، هفدهم مرداد ماه هر سال را به عنوان «روز خبرنگار» نامگذاری کرد.

معروفترین شبکه های خبری جهان

بودجه سالیانه بی‌بی‌سی بالغ بر ۴ میلیارد و ۳۰۰ میلیون پوند است. بودجه تمامی بخش‌ها (غیر از بخش جهانی بی‌بی‌سی) از هزینه ماهیانه‌ای که هر یک از خانواده‌های صاحب تلویزیون در بریتانیا باید بپردازند، تامین می‌شود. این هزینه در حال حاضر برای تلویزیون‌های رنگی یازده پوند در ماه است. بودجه بخش جهانی نیز توسط وزارت امور خارجه بریتانیا پرداخت می‌شود. «هر ملت باید با صلح و آرامش با ملتی دیگر صحبت کند» شعار این شبکه خبری است.

اهمیت و جایگاه رسانه ها، بخصوص شبکه های خبری در جهان امروز بر هیچکس پوشیده نیست. رسانه ها چنان در تار و پود زندگی بشر رخنه کرده اند که زندگی بشر امروزی به نوعی کاملاً به آن وابسته شده است. بسیاری از مردم بوسیله رسانه ها به اطراف و اکناف خود ارتباط برقرار کده و به زندگی خویش معنی می دهند. اما در این میان شبکه های خبری تلویزیونی در جهان امروز جهان ذهنی و غیر واقعی ای را به دنیا مخابره می کند. آن ها دیگر به وسایل انتقال واقعیت فکر نمی کنند بلکه به نوعی خود سازنده ی واقعیت ها و دگرگون کننده محیط هستند. گروه تولید تازه در این گزارش کوشیده است به معرفی برخی از مهمترین شبکه های خبری دنیا بپردازد.

نقش آژانس‌های خبری جهانی

مقدمه
این مقاله در باره خبرگزاری های جهانی که هسته اصلی سیستم ارتباطی هستند می باشد این خبرگزاری ها که خود  سهامدارنی را در ارتباطات بین المللی جذب می کنند هریک از خبرگزاری ها  در سرمایه گذاری ها نقش مهمی را ایفا می کنند. از زمان جنگ دوم جهانی خبرگزاری های بین المللی بخش عمده ای از  بحث پیرامون ارتباطات بین المللی را به خود اختصاص داده اند. طی دهه شصت میلادی  خبرگزاری های جهانی عمده هدف انتقادات ملت ها و منتقدان بودند. در دهه هفتاد هم  رفتار حرفه ای و مکان خبرگزاری و ساختار تشکیلاتی مسایل مهم خبرگزاری ها بودند.

 

دو مسئله مهم در رابطه با خبرگزاری ها مطرح بوده است. اول اینکه بیشتر بر روی پوشش خبرهای مرتبط با قدرت های استعماری و یابا مناطقی که شرکتهای بزرگ مستقر بوده اند سروکار داشته اند . سه خبرگزرای بزرگ رویترز و اسوشیتد پرس و آژانس خبری فرانسه که به ترتیب در لندن و نیویورک و پاریس قرار دارند. مسئله دوم اینکه این خبرگزاری ها  بر اخبار منفی درگیری های داخلی ، بلایای طبیعی و حوادث مهیج و غیرمانوس متمرکز بوده و خبر های مثبت کمی را در مناطق آسیا و آفریقا و آمریکای لاتین پوشش داده ا ند.

نقدی بر نحوه‌ اطلاع‌رسانی درباره نفتکش ایرانی

پس از اعلام خبر غرق شدن نفتکش ایران و فروکش کردن آتش آن در آب‌های چین، آتش جان خانواده‌های جوانان محبوس‌شده در نفتکش ایرانی و هم‌وطنانمان برافروخته شد؛ آتشی که شعله‌های آن عملکرد رسانه‌ها را نیز در هشت روز گذشته نشانه رفته است. از نخستین روزی که نفتکش سانچی در آب‌های شرق چین دچار حادثه شد٬ انتقادهایی از فقدان اطلاع‌رسانی به‌موقع رسانه‌های رسمی در این زمینه مطرح شد که بخشی از این انتقادها به عملکرد و پیگیری رسانه‌ها و بخش دیگر به نحوه فعالیت حرفه‌ای روابط عمومی‌ها و مسئولان اطلاع‌رسانی مجموعه‌های مربوط وارد دانسته می‌شود.

در این راستا متین کاکویی - دبیر خبر در سرویس اقتصادی خبرگزاری ایسنا - در این‌باره با بیان اینکه «به طور کلی اطلاع‌رسانی در مواقع بحرانی بسیار کم تمرین شده است»، می‌گوید: از صبح فردای روزی که این حادثه رخ داد، همکاران ما در خبرگزاری پیگیر اخبار آن بودند، ولی روابط عمومی شرکت ملی نفتکش هیچ اطلاعاتی در اختیار خبرنگاران نمی‌گذاشت. به نطر می‌رسید که خودشان هم شوکه و به دنبال جمع‌آوری اطلاعات هستند. حدود 17 ساعت پس از حادثه اولین بیانیه شرکت ملی نفتکش و 21 ساعت بعد اطلاعات تکمیلی حادثه منتشر شد. با پیگیری‌ها متوجه شدیم که در شرایطی که تمام رسانه‌های دنیا با جزئیات اعلام کرده بودند این نفتکش متعلق به چه کشوری بوده، روابط عمومی این شرکت به دنبال این بود که آیا نفتکش، ایرانی بودi یا خیر.