تشریفات از مصدر «تشریف» و رشید «شرف» می‌آید و شرف در لغت به معنی مجد و بزرگی است و کسی را شریف می‌دانند که فهیم و دانا و خوش اخلاق است. بخشی از تشریفات آداب است. بخشی نزاکت رفتاری و بخش آخر هم ترتیبات آن به معنای مراودات و مذاکرات و مراسم و میهمانی و... است. در آیین سوگند رییس‌جمهور، بیراه نیست که بگوییم هیاتی و حجره‌ای رفتار شده است. این نشانه صمیمیت و اتحاد نیست که رییس‌جمهور هنگام ورود به پارلمان همراه انبوهی از افراد وارد شود.
به تصاویر بار دیگر نگاهی بیندازید. برخی میهمانان چرت عصرگاهی می‌زدند، آن چهره سرشناس خمیازه می‌کشید. آن دیگری سر در گریبان تلفن پیشکسوت خود است. دکمه کت‌های مسوولان برخلاف عرف و آداب دیپلماتیک باز بود و... بماند که باید عکس سلفی را باز یادآوری کنیم. همچنین در همه دنیا مرسوم است که حتی امضا کردن رییس‌جمهور یا رییس مجلس و رییس قوه قضاییه پای اسناد و مدارک آداب خاصی دارد.
اینکه وقتی رییس‌جمهور می‌خواهد امضا کند قلم را از جیب بغل کت همراهان دربیاوریم و تقدیم ایشان کنیم با هیچ آداب رسمی تشریفات ملی همخوانی ندارد و زیبنده نیست بماند که در تصویر تلویزیون نشان داده می‌شد که حتی به دنبال یافتن قلمی بودند تا منتخب ملت امضا کند. این مسائل را جدی بگیریم و کوچک نشماریم. آداب تشریفات و ترتیبات یک مراسم ملی مهم‌تر از یک سخنرانی است. پیام یک مراسم ملی نباید در حاشیه‌ها اسیر شود. از هم‌اکنون به مناسبت‌های بعدی فکر کنیم.
