آشنایی با شبکه های خبری و خبرگزاریهای مهم

ای بی‌خبر بکوش که صاحب خبر شوی تا راهرو نباشی ، کی راهبر شوی ( حافظ )

چرا روز خبرنگار؟

در هفدهم مرداد ماه سال 1377، محمود صارمی خبرنگار خبرگزاریِ جمهوری اسلامی ایران، به همراه هشت نفر از اعضای کنسولگری ایران در مزار شریف افغانستان به دست گروهک تروریستی طالبان به شهادت رسید. به همین مناسبت، شورای فرهنگ عمومی، هفدهم مرداد ماه هر سال را به عنوان «روز خبرنگار» نامگذاری کرد.

معروفترین شبکه های خبری جهان

بودجه سالیانه بی‌بی‌سی بالغ بر ۴ میلیارد و ۳۰۰ میلیون پوند است. بودجه تمامی بخش‌ها (غیر از بخش جهانی بی‌بی‌سی) از هزینه ماهیانه‌ای که هر یک از خانواده‌های صاحب تلویزیون در بریتانیا باید بپردازند، تامین می‌شود. این هزینه در حال حاضر برای تلویزیون‌های رنگی یازده پوند در ماه است. بودجه بخش جهانی نیز توسط وزارت امور خارجه بریتانیا پرداخت می‌شود. «هر ملت باید با صلح و آرامش با ملتی دیگر صحبت کند» شعار این شبکه خبری است.

اهمیت و جایگاه رسانه ها، بخصوص شبکه های خبری در جهان امروز بر هیچکس پوشیده نیست. رسانه ها چنان در تار و پود زندگی بشر رخنه کرده اند که زندگی بشر امروزی به نوعی کاملاً به آن وابسته شده است. بسیاری از مردم بوسیله رسانه ها به اطراف و اکناف خود ارتباط برقرار کده و به زندگی خویش معنی می دهند. اما در این میان شبکه های خبری تلویزیونی در جهان امروز جهان ذهنی و غیر واقعی ای را به دنیا مخابره می کند. آن ها دیگر به وسایل انتقال واقعیت فکر نمی کنند بلکه به نوعی خود سازنده ی واقعیت ها و دگرگون کننده محیط هستند. گروه تولید تازه در این گزارش کوشیده است به معرفی برخی از مهمترین شبکه های خبری دنیا بپردازد.

نقش آژانس‌های خبری جهانی

مقدمه
این مقاله در باره خبرگزاری های جهانی که هسته اصلی سیستم ارتباطی هستند می باشد این خبرگزاری ها که خود  سهامدارنی را در ارتباطات بین المللی جذب می کنند هریک از خبرگزاری ها  در سرمایه گذاری ها نقش مهمی را ایفا می کنند. از زمان جنگ دوم جهانی خبرگزاری های بین المللی بخش عمده ای از  بحث پیرامون ارتباطات بین المللی را به خود اختصاص داده اند. طی دهه شصت میلادی  خبرگزاری های جهانی عمده هدف انتقادات ملت ها و منتقدان بودند. در دهه هفتاد هم  رفتار حرفه ای و مکان خبرگزاری و ساختار تشکیلاتی مسایل مهم خبرگزاری ها بودند.

 

دو مسئله مهم در رابطه با خبرگزاری ها مطرح بوده است. اول اینکه بیشتر بر روی پوشش خبرهای مرتبط با قدرت های استعماری و یابا مناطقی که شرکتهای بزرگ مستقر بوده اند سروکار داشته اند . سه خبرگزرای بزرگ رویترز و اسوشیتد پرس و آژانس خبری فرانسه که به ترتیب در لندن و نیویورک و پاریس قرار دارند. مسئله دوم اینکه این خبرگزاری ها  بر اخبار منفی درگیری های داخلی ، بلایای طبیعی و حوادث مهیج و غیرمانوس متمرکز بوده و خبر های مثبت کمی را در مناطق آسیا و آفریقا و آمریکای لاتین پوشش داده ا ند.

خبرنگاری دیجیتال

ما به عنوان خبرنگار نیاز داریم تا برای سازگاری روش‌های خود را تغییر دهیم، نه ارزش‌های خود را. ما همچون ناخدایی هستیم در مثل انگلیسی: هر اندازه هم که آرزوی بازگشت به دریایی آرام را داشته باشیم،‌ آبی که ما را فرا گرفته است از خروش نخواهد افتاد. در مثال دریا و ناخدا حتی می‌توان گفت که اکنون زمان تغییر مسیر است. زمان آن رسیده است که سینه کشتی خود را بچرخانیم تا که این باد جدید به نفع ما کار کند نه علیه ما. ما از روش‌های برتر خبرنگاران دیگر استفاده خواهیم کرد تا راه را نشان دهیم. ما از کارهای نوآورانه و جدیدی که در روزنامه‌ها، ایستگاه‌های رادیویی و تلویزیونی و وب‌سایت‌های موجود در ایالات متحده آنچه نیاز داریم دریافت می‌کنیم. ما می‌توانیم از تجارب آن‌ها درس بگیریم. در اینجا به جمله مشهور بنجامین فرانکلین اشاره می‌کنم که "زمانی که تغییر پایان یابد،‌ شما نیز پایان می‌یابید."

آینده همین اکنون است

برای خبرنگار بودن هیچ زمانی بهتر از اکنون نیست. با توجه به این که از سال 2000 تعداد بسیاری از خبرنگاران شغل خود را از دست داده‌اند،‌ این گفته من شاید عجیب به نظر برسد اما هیچ زمان مانند امروز این همه روش قدرتمند برای گزارش یک خبر و اطلاع‌رسانی وجود نداشته است. اگر خبرنگاری را دوست دارید،‌ باید ابزارهای بیشتر، تعامل بیشتر با مخاطبان و ناپدید شدن قریب‌الوقوع محدودیت‌ زمان و مکان را نیز دوست بدارید. البته کسب‌وکارها دوران سختی را پشت سر می‌گذارند. اگر به اخبار چاپی دقت کنید – روزنامه‌ها و هفته‌نامه‌ها و مجلات – به زبان بازاریابی،‌ همه درباره این محصولات و نحوه استفاده آن‌ها می‌دانند. به عنوان یک بازاریاب، این موقعیتی رشک‌برانگیز به هنگام فروش یک محصول است. با این وجود هر سال (و برای برخی از نشریات هر ماه) میزان فروش کمتر می‌شود. چرا؟ یک دلیل این است که اقتصاد دیجیتال بازار اخبار و اطلاعات را از حالت کمیابی به فراوانی رسانده است. در دنیای امروز، بسیاری مایل نیستند بابت چیزی که از ان استفاده نخواهند کرد هر روز چند پنی بپردازند.