ما به عنوان خبرنگار نیاز داریم تا برای سازگاری روش‌های خود را تغییر دهیم، نه ارزش‌های خود را. ما همچون ناخدایی هستیم در مثل انگلیسی: هر اندازه هم که آرزوی بازگشت به دریایی آرام را داشته باشیم، آبی که ما را فرا گرفته است از خروش نخواهد افتاد. در مثال دریا و ناخدا حتی می‌توان گفت که اکنون زمان تغییر مسیر است. زمان آن رسیده است که سینه کشتی خود را بچرخانیم تا که این باد جدید به نفع ما کار کند نه علیه ما. ما از روش‌های برتر خبرنگاران دیگر استفاده خواهیم کرد تا راه را نشان دهیم. ما از کارهای نوآورانه و جدیدی که در روزنامه‌ها، ایستگاه‌های رادیویی و تلویزیونی و وب‌سایت‌های موجود در ایالات متحده آنچه نیاز داریم دریافت می‌کنیم. ما می‌توانیم از تجارب آن‌ها درس بگیریم. در اینجا به جمله مشهور بنجامین فرانکلین اشاره می‌کنم که "زمانی که تغییر پایان یابد، شما نیز پایان می‌یابید."
آینده همین اکنون است
برای خبرنگار بودن هیچ زمانی بهتر از اکنون نیست. با توجه به این که از سال 2000 تعداد بسیاری از خبرنگاران شغل خود را از دست داده‌اند، این گفته من شاید عجیب به نظر برسد اما هیچ زمان مانند امروز این همه روش قدرتمند برای گزارش یک خبر و اطلاع‌رسانی وجود نداشته است. اگر خبرنگاری را دوست دارید، باید ابزارهای بیشتر، تعامل بیشتر با مخاطبان و ناپدید شدن قریب‌الوقوع محدودیت زمان و مکان را نیز دوست بدارید. البته کسب‌وکارها دوران سختی را پشت سر می‌گذارند. اگر به اخبار چاپی دقت کنید – روزنامه‌ها و هفته‌نامه‌ها و مجلات – به زبان بازاریابی، همه درباره این محصولات و نحوه استفاده آن‌ها می‌دانند. به عنوان یک بازاریاب، این موقعیتی رشک‌برانگیز به هنگام فروش یک محصول است. با این وجود هر سال (و برای برخی از نشریات هر ماه) میزان فروش کمتر می‌شود. چرا؟ یک دلیل این است که اقتصاد دیجیتال بازار اخبار و اطلاعات را از حالت کمیابی به فراوانی رسانده است. در دنیای امروز، بسیاری مایل نیستند بابت چیزی که از ان استفاده نخواهند کرد هر روز چند پنی بپردازند.
اما این محصول – خبرنگاری – در تمامی اشکال خود ارزش حفظ شدن دارد. در سطوح بسیار مختلفی تعامل ایجاد می‌کند و بازاری را بنا می‌گذارد که برای بقای تمامی شرکت‌ها ضروری است. ده‌ها سال روزنامه‌ها بازار را در انحصار خود داشتند. آن روزگار اکنون به پایان رسیده است پس باید پیش از آن که بازار قبلی از بین برود، بازار جدیدی ایجاد کرد. نیازی که نیست که این بازار جایگزین قبلی شود بلکه می‌تواند مکمل و حامی آن باشد. مایکل ریلی، سردبیر پیشین روئانوک تایمز ، در شماره دسامبر 2006 گزارش‌های نیمان نوشت: "ما دیگر صرفا شرکت‌های رسانه‌ای نیستم؛ ما باید شرکت‌های فن‌آوری نیز باشیم، و این بدین معناست که باید بهره هوشی فن‌آوری خود را بالا ببریم تا در این دنیای متحول شده دیجیتالی قادر به رقابت باشیم.
بخش بزرگی از موفقیت ما به بازنگری درباره
افرادی که استخدام می‌کنیم بستگی دارد. لازمه پیشروی جذب نوآوران بیشتر به
گروه خود و یافتن راهی است برای دادن آزادی بیشتر به آن‌ها و حمایتی که به
آن نیازمند هستند تا ما را به حوزه‌ای جدید منتقل کنند، جایی که بتوانیم
از خبرنگاری محافظت کنیم و یک مدل تجاری قوی را به اجرا درآوریم." او درست می‌گوید. سازمان‌های خبری برای بقا و
رشد در این دنیای جدید نیازمند تفکری جدید هستند. اما این به معنای افراد
جدید و متفاوت نیست. تفکر نوآورانه می‌تواند از مغز همان افراد باوفا و
هوشمندی تراوش شود که پیش از تغییر قواعد بازی توسط اینترنت برای خبرنگاری
تلاش می‌کردند. تمام آنچه نیاز دارید، دانستن قواعد، اصطلاحات و انگیزه است.
شما می‌توانید
آیا می‌توانید یک واژه را از یک جمله بردارید و در جای دیگری به کار برید تا به روانی جملات کمک کنید؟ پس آنچه برای ویرایش فایل‌های شنیداری و دیداری لازم است را در اختیار دارید. آیا می‌توانید فایلی را به یک پست‌الکترونیکی ضمیمه کنید؟ پس آنچه برای انتشار یک وبلاگ عکس‌دار لازم است در اختیار دارید. با کمی تمرین و تجربه، خبرنگاری دیجیتال در واقع در زمان شما صرفه‌جویی می‌کند. می‌توانید از خبرنگارانی که وبلاگ‌های موفقی دارند بپرسید که آیا انجام این کار زمانی از آن‌ها می‌گیرد. پاسخ آن‌ها احتمالا این خواهد بود که "نه". اما این چگونه ممکن است؟ وبلاگ ابزار سازمانی بسیار مناسبی برای خبرنگاران خسته است. دفترچه یادداشتی است که برای عموم قابل دیدن است و بدین ترتیب خبرنگاران درمی‌یابند که کدام موضوع برای خوانندگان جذاب است و در اولویت کاری آن‌ها قرار می‌گیرد.
تغییر غیرقابل‌اجتناب است.
پیشرفت اختیاری است.
آینده همین اکنون است.
کسی را پیدا کنید که مسئول وب‌سایت یک شرکت
خبری باشد. از او بپرسید که چگونه کاری را که مشغول به انجام آن است آموخته
است. تقریبا در تمام موارد مطمئن هستم که آنچه را می‌دانند خود
آموخته‌اند. این صرفا نتیجه اشتیاق به یادگیری هر چیز جدید است.
راز این است: اگر واقعا بخواهید خبرنگاری دیجیتال را بیاموزید، موفق خواهید شد. توجه کنید که این درباره افراد است نه فن‌آوری.
تغییر غیرقابل‌اجتناب است. پیشرفت اختیاری است. آینده همین اکنون است.
