ضرورت‌های ارتباط علم و رسانه

رسانه‌های داخلی باید با تکیه به روش‌های علمی در زمینه معرفی دستاوردهای علمی فعالیت رسانه‌ای داشته باشند.

توسعه علم و فناوری با شتابی که در دنیای امروز شاهد آن هستیم، در حوزه‌های گوناگونی مانند زیست فناوری، هوافضا، تولید داروهای ضدسرطان و رادیو داروها، نانوفناوری، سلول‌های بنیادی، علوم مربوط به انرژی‌های نو، علوم مربوط به فناوری‌های پیشرفته و اینترنت همه و همه ظرفیتی را برای رسانهها ایجاد کرده است تا هم‌زمان و همسو با شتاب توسعه علم و فناوری، نسبت به انجام رسالت ذاتی خود در سطحی جدید اقدام کنند.

در حقیقت پیشرفت علم و فناوری ضرورتی را پیش روی ما قرار داده که در یک‌سوی آن مسئولیت رسانه‌ها در قبال تولید علم و فناوری و در سوی دیگر مسئولیت تولیدکنندگان علم و فناوری در قبال رسانه‌ها مطرح است و در این میان کنشگر سومی نیز به نام افکار عمومی حضور دارد. در دنیای امروز موضوع ارتباط میان دانشمندان، رسانه و عموم مردم، به دلیل اهمیتی که دارد، در دانشگاه‌ها و مراکز علمی و پژوهشی به‌عنوان یک موضوع مهم در تحقیقات متعدد دانشگاهی موردتوجه قرارگرفته است.

پویش رسانه ای

پویش رسانه ای روشی ساده و رایج است که چه برای پایش مداوم، چه برای مرور موقعیت و چه به عنوان منبع الهام به عنوان جزئی از فرایند طراحی سناریو به کار می رود. پویش رسانه ای معمولاً می تواند مکمل خوبی برای طوفان فکری پیرامون عوامل کلیدی ای که بر بخش های کانونی موضوع مورد مطالعه تأثیر می گذارند، باشد.

ایجاد یک نظام ساده برای پویش رسانه ای کار ساده ای است. این را به یک عادت برای خود تبدیل کنید که مطالبی را که به موضوع مورد مطالعه مرتبط به نظر می رسند از مطبوعات بریده و جدا کنید. اگر برنامه ای در تلویزیون تماشا می کنید و یا به برنامه ای، از رادیو گوش دهید، ساده ترین کار این است که جزئیات را بر روی کاغذ یادداشت کنید، اگر چیزی در اینترنت یافتید ساده ترین امر این است که آن را در حافظه رایانه خود کپی کنید و یا نسخه چاپی از آن تهیه نمایید.

تمام این اطلاعات، جمع آوری و به صورت منظم، پیرامون موضوع های مرتبط طبقه بندی می شوند. در فواصل زمانی منظمی به سراغ توده های اطلاعات رفته و مشاهدات صورت گرفته را خلاصه کنید.

راهنمایی های ضروری برای رسانه های جمعی

ابزار و منابع طرح اجرایی رسانه های جمعی باید شنیدن، مشارکت، متخصصان روابط عمومی، خدمات مشتری، تولید و توسعه، و بازاریابی را در بر داشته باشد.
 

ما در عصر جالبی زندگی می کنیم. ما هنوز مبهوت تغییرات گیج کننده ای هستیم که در شغلمان رخ داده است. اگر خود را درگیر نکنید در هر صورت رقابت پیش می رود.

پرسش: اگر در هنگام یک گفتگوی اینترنتی شما در آنجا حضور نداشته باشید، آیا این گفتگو واقعاً وجود داشته است؟

حتماً. گفتگو و مکالمه وجود دارد، چه شما باشید چه نباشید. اگر مشارکت نکنید به دیگران اجازه داده اید که سوالات را پاسخ دهند و اطلاعات را چه درست و چه نادرست در اختیار بگذارند. بدترش هم اتفاق می افتد: اگر مشارکت نکنید رقبا به میان می آیند و تبدیل به منابع مرکزی می شوند. بله، نظرات منفی داده می شود.

بسته رسانه ای

سته رسانه ای خود را بین خبرنگاران حاضر در رویداد پخش کرده و سپس آن را - از طریق پست، پیک یا پست الکترونیک - به مخاطبینی که نتوانستند در رویداد شرکت کنند ارسال نمایید.

یک بسته رسانه ای شامل اطلاعات سوابق می باشد که به خبرنگاران برای نگارش گزارش خود از جمله موارد ذیل کمک می کند:
• بیانیه خبری.
• خلاصه ای از پروژه ها و طرحها.
• اطلاعات سوابق سازمان (مشخصات).
• گزاره برگی در خصوص عملکرد، دستاوردها و ذینفعان سازمان؛
• عکس همراه با توصیفی که هویت افراد حاضر در عکس و آنچه که در عکس در حال اتفاق است را تعیین می کند.

ظهور دیرهنگام پیام رسان های داخلی

 زمانی که اینترنت ملی یا شبکه ملی اطلاعات بر سر زبان ها افتاد و مسئولان نویدی را برای ایجاد ساماندهی اطلاعات و بسترجدید اینترنت در کشور را دادند، شاید ازهمان ابتدا مصداق این جمله بود << سنگ بزرگ علامت نزدن است >> در شرایطی که تاکنون در تامین نیازمخاطبان حوزه فناوری اطلاعات کمرنگ عمل می کنیم، سخن از شبکه ملی اطلاعات تنها رویایی بود که درذهن ها نقش بست، رویایی که برای تحقق اش نیازمند عوامل مختلفی همچون یک جورچین است تا هرقطعه درکنارهم تصویری مشخص یعنی شبکه ملی اطلاعات را نشان دهد. این روزها سخن از پیام رسان های داخلی است، پیام رسان هایی که وظیفه انتقال پیام را درقالب صدا، متن تصویر با سهولت و دسترسی ارزان را برای کاربران خود فراهم کرده اند، اما آیا دراین نبرد تن به تن میان پیام رسان های داخلی و خارجی کدام با اقبال عمومی مواجه خواهد شد و یا این بارهم به تلخکامی اینترنت ملی منجرمی شود و یا مسئولان با روش های خود برنده این دوئل را مشخص می کنند.

نقدی بر نحوه‌ اطلاع‌رسانی درباره نفتکش ایرانی

پس از اعلام خبر غرق شدن نفتکش ایران و فروکش کردن آتش آن در آب‌های چین، آتش جان خانواده‌های جوانان محبوس‌شده در نفتکش ایرانی و هم‌وطنانمان برافروخته شد؛ آتشی که شعله‌های آن عملکرد رسانه‌ها را نیز در هشت روز گذشته نشانه رفته است. از نخستین روزی که نفتکش سانچی در آب‌های شرق چین دچار حادثه شد٬ انتقادهایی از فقدان اطلاع‌رسانی به‌موقع رسانه‌های رسمی در این زمینه مطرح شد که بخشی از این انتقادها به عملکرد و پیگیری رسانه‌ها و بخش دیگر به نحوه فعالیت حرفه‌ای روابط عمومی‌ها و مسئولان اطلاع‌رسانی مجموعه‌های مربوط وارد دانسته می‌شود.

در این راستا متین کاکویی - دبیر خبر در سرویس اقتصادی خبرگزاری ایسنا - در این‌باره با بیان اینکه «به طور کلی اطلاع‌رسانی در مواقع بحرانی بسیار کم تمرین شده است»، می‌گوید: از صبح فردای روزی که این حادثه رخ داد، همکاران ما در خبرگزاری پیگیر اخبار آن بودند، ولی روابط عمومی شرکت ملی نفتکش هیچ اطلاعاتی در اختیار خبرنگاران نمی‌گذاشت. به نطر می‌رسید که خودشان هم شوکه و به دنبال جمع‌آوری اطلاعات هستند. حدود 17 ساعت پس از حادثه اولین بیانیه شرکت ملی نفتکش و 21 ساعت بعد اطلاعات تکمیلی حادثه منتشر شد. با پیگیری‌ها متوجه شدیم که در شرایطی که تمام رسانه‌های دنیا با جزئیات اعلام کرده بودند این نفتکش متعلق به چه کشوری بوده، روابط عمومی این شرکت به دنبال این بود که آیا نفتکش، ایرانی بودi یا خیر.