استراتژی کلان روابط عمومی

استراتژی، در واقع قلب فرایند برنامه ریزی است و در برگیرندة اتخاذ تصمیمات و تدابیر مربوط به اثرات مورد انتظار از فعالیتهای ارتباطی و نیز ماهیت فعالیتهای ارتباطی است. ون‌رولر (2004) برای گونه‌شناسی استراتژی های ارتباطات و مفاهیم مورد نظر خود در این مورد، از اصلاح تیپ ایده‌آل استفاده می‌کند. و چهار گونه الگوی ژنریک را معرفی می کند که هرکدام از آنها به استراتژی های ارتباطی گونه گونی تقسیم می شوند:

دانش محور. این گونه برای زمانی مناسب است که عموم نسبت به نقش روابط عمومی و دریافت اطلاعات و ایجاد ارتباطات با روابط عمومی بی تفاوت می باشند. در این گونه برای بالابردن سطح دانش عموم درباره روابط عمومی تدابیری باید اخذ شود. برای همین به این گونه دانش محور گفته می شود. ترویج محور. این گونه برای زمانی مناسب است که عموم به نقش روابط عمومی واقف هستند و نسبت به دریافت اطلاعات و ایجاد ارتباطات با روابط عمومی علاقه مند هستند ولی هنوز ایجاد ارتباط نکرده اند. برای ایجاد ارتباط با عموم باید تبلیغات وسیع در رسانه های عمومی انجام شود.

روابط عمومی چگونه به وجود آمد

از زمان­های گذشته وجود داشته است. زیرا همیشه در جهان یک عده رهبر بوده ­اند و یک عده دنباله ­رو. قدرت رهبران و پیشوایان اولیه، قدرت مذهبی بوده و به نام مذهب، اتباع و پیروان خود را وادار به متابعت و اطاعت می­ نمودند. در این دوره عقیده و نظر فرد واجد اهمیت نبوده بلکه آداب و رسوم قبیله و ایل و عشیره اهمیت و اعتبار داشته است. لذا در این دوره نیز پیشوایان اجتماع می­ کوشیدند تا با پیروان و اتباع خود جوامع مترقی امروز، طریقه و وسیله نشر اخبار، اطلاعات و ایده­ ها، روزنامه­ ها، مجله، فیلم، رادیو، تلویزیون و غیره می ­باشد. مردم را به حساب آوردن و اخبار و اطلاعات و افکار تازه را صحیح و دقیق در اختیار آن­ها گذاشتن لازمه­ ی یک جامعه آزاد و دموکراتیک است. جلب عقیده و اطمینان مردم نیز سروکار با روان­شنادسی فردی و اجتماعی دارد، یعنی پایه­ ی این کار بر وقوف و اطلاع کامل بر طرز تفکر و روحیه فردی و روحیه­ ی اجتماعی افراد هر جامعه استوار می­ باشد.

اما تأمین اتحاد و تشریک مساعی و همکاری مردم برای مقصود و هدفی که در نظر است در هر اجتماعی مشکل­ترین و پیچیده ­ترین قسمت کار می ­باشد و در هر اجتماعی برای این منظور باید راه و روش و وسیله­ ای که مقتضی و متناسب آن اجتماع باشد اختیار گردد. یعنی راه و روشی که برای یک اجتماع مفید و مؤثر واقع می­ شود ممکن است برای اجتماع دیگر به علت اختلاف فرهنگ و طرز تفکر فردی و اجتماعی ثمر بخش نباشد.

تشریفات

◄      تشریفات به چه معناست؟

تشریفات فرآیند ارتباط است که به دو دسته تقسیم می شود:

1.     ارتباط کلامی

2.     ارتباط غیرکلامی

1) ارتباط کلامی: مجموعه روابطی است که از طریق گفتگو حاصل می­شود.

2) ارتباط غیرکلامــی: مجموعه روابطـی است که آن را زبان بدن یا زبان اندام  (Body Language)می گوییم.

بخش اعظمی از ارتباطات ما را ارتباطات غیرکلامی پوشش می­دهد. پیام های غیرکلامی به اصول و آداب تشریفات بر می­ گردد. زیرا تشریفات فرآیند ارتباطات غیرکلامی است و حرکات، اشاره ها و احساس های ما هستند که به عنوان پیام های غیرکلامی به تکمیل، تأیید، رد و یا جایگزینی پیام های کلامی می­انجامد.

در ارتباطات سازمانی، روابط عمومی ها جایگاه خاصی دارند. آنها سعی دارند ارتباطات عمومی را به ارتباطات افقی، مسطح و آزادانه تغییر شکل دهند زیرا روابط عمومی حاصل انسانی کردن ارتباطات است و از همین رو تشریفات هنر روابط عمومی است.

ارتباطات غیرکلامی عبارتست از تمامی پیام هایی که افراد علاوه بر خود کلام، آنها را نیز مبادله می کنند. اصولاً در ارتباطات اجتماعی بیشتر بر نشانه­های غیرکلامی اعتماد می­کنند تا بر نشانه­های کلامی چرا که علائم غیرکلامی از درون انسان سرچشمه می­گیرند و اغلب نمی­توان آنها را کنترل کرد.

روابط عمومی و تشریفات

چرا روابط عمومی و تشریفات؟؟؟

در دنیای امروز برقراری ارتباط سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و حتی خانوادگی، منوط به رعایت اصول و آیین تشریفات است. تشریفات نه به معنای تجملگرایی و تجمل­پرستی، بلکه به معنای نظم­دهی و نظم بخشیدن در یک سازمان که روند فعالیت های منسجمی را در پیش دارد، از اصول اولیۀ ارتباطات اجتماعی به شمار می­رود.

تشریفات رعایت یک سری قوانین رفتاری است که نه تنها توسط نمایندگان یک کشور بلکه توسط نمایندگان و کارگزاران اکثر نظام های سیاسی و اجتماعی مختلف رعایت می­شود و متناسب با ساختار اجتماعی و فرهنگی، ویژگی های مذهبی و تاریخی و آداب و رسوم یک کشور تغییراتی در اجرای آن به عمل می­آید.

هدف روابط عمومی مردم‌داری است. به عبارت دیگر روابط عمومی‌ها شخصیت و اعتبار سازمان هستند و هر تصویری که از سازمان در ذهن مخاطبان ایجاد می‌شود نتیجه عملکرد روابط عمومی است. از سوی دیگر تشریفات هنر روابط عمومی است. در واقع تشریفات، شکوه، تزیین و احترامی است که در فرآیند ارتباطات اتفاق می­افتد و باید جایگاه خود را در روابط عمومی پیدا کند. لذا با توجه به این که تشریفات عمدتاً مربوط به مراسم می­شود زیر مجموعه مراسم قرار می­گیرد و عموماً در روابط عمومی ها واحدی به نام «مراسم و تشریفات» ایجاد شده است.

بعضی «مراسم و تبلیغات» را با هم می­بینند و بعضی با این اعتقاد که تشریفات عمدتاً مربوط به امور بین­ الملل و میهمانان خارجی است، معتقدند تشریفات زیرمجموعۀ امور بین­الملل است. اما به نظر می رسد تشریفات تنها به امور بین­الملل و میهمانان خارجی مرتبط نمی­شود، بلکه باید در تمامی فرآیند ارتباطی سازمان مورد توجه قرار گیرد، زیرا ایجاد خوشنامی و اعتبار سازمان به تمامی  فعالیت ها، مخاطبان و افکارعمومی مربوط می­شود.

با این دیدگاه، تشریفات در روابط عمومی به بخش مراسم مربوط می­شود و مراسم می­تواند از برگزاری یک جلسه گفتگو تا برگزاری یک همایش بین­ المللی را در برگیرد